Bij het afscheid van groep 8 laat ik weleens een traantje
Wat ik geweldig vind en waar ik voldoening uit haal zijn de gesprekken met leerlingen over wat ze leren en wat hen bezighoudt. En natuurlijk die high five aan het eind van de dag.
Ik werk 19 jaar in het onderwijs, nu in groep 8. Maar toen ik na de middelbare school moest kiezen, twijfelde ik. Ook bij het begin van de pabo was ik niet zeker. Maar na de stage was het duidelijk. Het onderwijs is echt iets voor mij. Ik hou van het maken van grapjes. Van het creëren van een ontspannen sfeer, waarin kinderen soms niet eens merken dat ze hard werken. Waarbij leren voelt als een spel, als iets dat leuk is.
Amana
In het islamitische geloof is het leraarschap een vak met aanzien. Die verantwoordelijkheid voel ik. Kinderen zijn mijn Amana. En met Amana wordt bedoeld dat iets wat aan jou gegeven is, dat je daar goed mee omgaat. Het mooiste, maar misschien ook wel lastigste moment is het jaarlijkse afscheid van groep 8. De kinderen die de uitvoering doen waarvoor ze maanden hebben geoefend. De trotse ouders. De kinderen gaan verder. Je hebt mooie dingen met elkaar beleefd en als het goed is, zijn vervelende dingen uitgepraat. Bij zo’n afsluiting laat ik wel eens een traantje.
Waarom het onderwijs?
In het onderwijs is zo veel mogelijk. Samenwerken, sparren met collega’s, jezelf verder ontwikkelen op elk denkbaar terrein. Het kan allemaal. Ik denk wel eens: als ik straks met pensioen ga, dan weet ik dat ik voor veel kinderen wat heb betekend. Wat je anderen leert, daarvoor word je beloond. Soms zeg ik gekscherend: wat ik doe levert gratis punten op voor het hiernamaals. Duidelijk mag zijn dat er veel redenen zijn om voor het onderwijs te kiezen.