Mijn passie volgen in het onderwijs
Ik viel als een blok voor het onderwijs toen ik als onderwijsassistente stage liep in groep 4. Voor de klas stond een geweldige juf. Ik zag wat dat deed. Kinderen omhelsden haar en ik dacht: ik ga de pabo doen. Het vak leerkracht is geweldig. De glimlach van een kind. Kinderen die trots zijn op wat ze kunnen en leren. En ze daarbij te helpen. Dat wordt mijn vak!
Na jaren voor de klas, wilde ik een volgende stap maken als schoolleider. Zo kan ik nog meer de verbinding maken. Van acht verschillende eilandjes één groot eiland maken. In ons vak gaat het niet alleen over het halen van negens en tienen. Ons werk gaat veel verder. Een kind dat zich veilig voelt en daarom die bijzondere spreekbeurt durft te houden. Of een kind dat je vol trots laat zien wat het heeft gemaakt.
Het verschil maken
Kinderen kunnen je echt laten groeien. Recent hadden we een kind, dat echt lastig was in de klas. De leerkracht had er veel moeite mee. We hebben toen een gesprek gevoerd met moeder en kind. Kind boos, moeder verdrietig. We spraken af om elke dag even contact te hebben. Even een hand op de schouder, een compliment of beide. Na drie weken zag je een ander kind. Gewoon omdat we het positieve en niet het negatieve benadrukken. Zo mooi dat je dat met elkaar kunt bereiken.
Waarom het onderwijs?
Omdat je in het onderwijs echt je passie kunt volgen. En wat ook telt: je blijft zelf kind. Dollen met kinderen en meehollen in de gymzaal, het kan allemaal. Het is best hard werken hoor. Maar je krijgt er zo veel voor terug.